- Nic szczególnego. Popełniam samobójstwo przez palenie.
Z niejaką, złośliwą satysfakcją konstatuję, iż mamy tu do czynienia z kolejnym dobrym filmem, który nie może w naszym kraju liczyć na zbyt duże uznanie. Powodów tego jest aż nadto. Przede wszystkim to fabuła inteligentna, złośliwie przewrotna, na dodatek nierzadko cyniczna. Mało się tu dzieje, dużo się mówi, sporo sugeruje, nie tylko zresztą otwartym dialogiem, ale także w podtekstach. Przydaje się ogólna choćby orientacja w amerykańskich realiach, smaczkach i kulturowo-obyczajowych kontekstach. Podoba mi się, że Amerykanie potrafią się z siebie nabijać. I to nabijać boleśnie. A dostaje się tu w zasadzie wszystkim, co też zasługuje na szacunek, bo typowa opozycja dobry-zły nie ma w tym filmie nijakiego zastosowania. Ba, bywa, że nasz antybohater wzbudza sympatię, choćby swoim sprytem i niewiarygodną możliwością przywoływania bełkotliwych, lecz skutecznych argumentów. Ale to tylko jedna warstwa ?Dziękujemy za palenie?. Kiedy już dym unosi sie pod sufit (nota bene, co też mówi wiele o konstrukcji filmu ? nikt w nim nawet nie zapala papierosa), zostajemy z pewnym niemiłym uczuciem... Czym jest prawda i gdzie właściwie jej poszukiwać? Bo odnaleźć ja coraz trudniej, m.in. dzięki skutecznym zabiegom PR. Polecam ten świetny, zabawny film, ale tylko osobom z vonnegutowskim poczuciem humoru.